Unggah Ungguh

Ndeleng jaman saiki uwong-uwong gak enom, tuwek, cilik, gede, lanang wedok lek nang Jakarta ngomonge mesti nganggo boso gaul Jakarta 'gue-elo'. Tapi lek aku ngrungokne wong ngomong koyok ngono kupingku rasane koyok disogrok-sogrok, opo maneh sing ngomong iku asline wong Suroboyo sing logate iku pasti kethok. Aku gak ngerti sakjane wong ngomong koyok ngono iku njaluk dianggep gaul opo isin ngomong boso Jowoan. Lek aku loh yo, kaet cilik ngomong mesti nggawe boso Jowo, lek nang bapak ibuk utawa wong sing luwih sepuh yo nyoba nggawe boso krama. Senajan gak isok kromo alus sing penting unggah ungguh nang wong sing luweh sepuh iku jik onok. Lha arek cilik saiki akehe podo gak nduwe unggah ungguh. Ngomong nang bapak ibuke misah misuh sak karepe dewe. Lek dikandani senengane mbadali ae. 

Lek nang kanca sak duluran yo boso Jowoan rek, sampe saiki aku kerjo nang Jawa Barat yo jik tak gowo boso Jowoku. Senajan gak kabeh uwong isok ngomong boso Jowo, tapi lek ngomong karo kanca sing asli Jowo yo wes bablas Jowoane. Biasane nang kantorku lek aku ngomong karo kancaku sing teko Jombang, onok kanca kantor sing tekan Bandung ngomong ngene "Tek...tek.. tek... wayange dimulai..." Solae lek wes ngomong boso Jowoan karo kanca sak duluran iku rasane koyok nang omah dewe. Koyok bali nang Suroboyo. Sing nggarai aku bangga maneh karo boso Jowo iku, kanca-kanca kantor sing asline urang Sunda malah njaluk diajari boso Jowoan, terus lek ngomong karo aku yo nggawe boso Jowo. Rasane ikuloh seneng gak karuan. Aku onok crita lucu pas ngomong karo kancaku urang Sunda. Jeneng mas Wahyu, luwih senior ketimbang aku nang kantor.

Aku              : Mas, sampean nang koprasi gak? aku nitip yo?
Mas Wahyu   : Lha ngapain kakiku di koprasi?
Aku              : Sampean mas...
Mas Wahyu   : Sampean iku opo?
Aku              : Sampean iku kamu mas, sama yang lebih tua pake sampean soale lebih sopan.
Mas Wahyu   : Wahaha, kalo di Sunda sampean itu kaki yuukk.. Wahahah

Haha, yo iku sing jenenge keanekaragaman. Sing penting tetep bangga ae karo boso asalse dewe-dewe. Pesenku siji gawe dulur-dulur liyane. Tresno nang boso daerah yo gak opo-opo, iku apik malah, tapi ojok disalah gunakno gawe mbujuki wong liyo. Sak aken rek sing dibujuki iku, soale aku tau dibujuki supir angkot pas numpak len pas nang terminal Bogor gara-garane gak ngerti boso Sunda. Lek wong liyo gak ngerti bosomu yo ngomong ae nggawe boso Indonesia. Setuju toh?

Terjemahan ke Bahasa Indonesia

Melihat zaman sekarang orang-orang baik yang tua, muda, anak kecil, dewasa, laki-laki, perempuan kalau di Jakarta ngomongnya pasti menggunakan bahasa gaul Jakarta 'gue-elo'. Tapi kalo saya yang mendengarkan orang ngomong seperti itu, telinga saya rasanya seperti ditusuk-tusuk, apalagi kalau yang ngomong itu aslinya orang Surabaya yang logatnya itu pasti kelihatan. Saya tidak begitu ngerti kenapa orang ngomong gaul seperti itu, apa karena ingin dianggap gaul atau malu dengan bahasa Jawa. Kalau saya sih dari kecil ngomong pasti menggunakan bahasa Jawa, kalau ngomong sama bapak ibu atau orang yang lebih tua ya menggunakan bahasa Jawa yang lebih halus. Walaupun saya tidak begitu bisa bahasa Jawa halus, yang penting tata krama ke orang yang lebih tua itu tetap ada. Lha anak kecil sekarang kebanyakan gak punya tata krama. Ngomong sama orang tua misuh(ngomong kotor) seenaknya. Kalau dinasehati sukanya bantah. 

Kalau dengan teman sebaya juga pake bahasa Jawa, sampai sekarang saya kerja di Jawa barat juga masih membawa bahasa Jawa. Walaupun tidak semua orang bisa berbahasa Jawa, tapi kalau ngobrol sama teman yang asli Jawa ya sudah nyaman sekali. Biasanya di kantor, kalau saya ngobrol dengan teman saya yang dari Jombang, pasti ada teman kantor saya yang dari Bandung bilang gini "Tek...tek..tek... Wayangnya dimulai..." Soalnya kalau sudah ngobrol dengan bahasa jawa dengan teman yang asalnya juga Jawa itu rasanya seperti ada di rumah sendiri. Seperti kembali ke Surabaya. Yang membuat saya bangga lagi dengan bahasa Jawa adalah ketika ada teman-teman kantor yang aslinya orang Sunda malah minta diajari bahasa Jawa, lalu kalau ngomong sama saya juga menggunakan bahasa Jawa. Rasanya itu senang sekali. Saya juga ada cerita lucu saat saya berbincang dengan teman saya orang Sunda. Namanya Mas Wahyu, yang lebih senior daripada saya di kantor.

Aku              : Mas, sampean(kamu) ke koperasi gak? saya nitip ya?
Mas Wahyu   : Lha ngapain kakiku di koprasi?
Aku              : Sampean(kamu) mas...
Mas Wahyu   : Sampean itu apa?
Aku              : Sampean itu kamu mas, sama yang lebih tua pake sampean soalnya lebih sopan.
Mas Wahyu   : Wahaha, kalo di Sunda sampean itu kaki yuukk.. Wahahah

Haha, ya itu yang namanya keanekaragaman. Yang penting tetap bangga dengan bahasa asal masing-masing. Saya punya satu pesan untuk teman-teman semua. Cinta dengan bahasa daerah itu tidak apa-apa, itu malah lebih baik, tapi jangan disalahgunakan untuk membohongi orang lain. Kasihan orang yang dibohongi itu, karena saya pernah dibohongi sopir angkot waktu saya naik angkot di terminal Bogor gara-gara saya gak ngerti bahasa Sunda. Kalau orang lain tidak mengerti bahasamu ya ngomong aja pake bahasa Indonesia. Setuju kan?

*****

Postingan ini diikutsertakan di Aku Cinta Bahasa Daerah Giveaway


14 comments:

  1. sakjane aq kie pengen banget iso ngomong basa krama alus, ben nek ditakoni ro wong2 tua isa le njawab. mung yo kui, angel, merga luwih apal kosakata ngoko timbangane krama.

    ReplyDelete
    Replies
    1. aku yo gak sepiro'o isok krama alus mas, mung grotal gratul ae.
      belajar sitik-sitik saka mbah mangkane lumayan ngerti, hihi

      Delete
  2. mataku bacanya koyok disogrok-sogrok.. ndak lah..
    tetep bahasa indonesia yang menyatukan kita.. :D
    terhibur..:))

    ReplyDelete
    Replies
    1. wihihi segitunya mas.. gak biasa baca tulisan bahasa jawa ya..
      iya bener mas, dimanapun kita berada kalo udah pake bahasa indo itu uda paling mantep, gak tau lagi kalo orang yang diajak ngomong juga gak bisa bahasa indo *pengalaman* hehehe

      Delete
  3. ck ck ck
    bahasa jawa nya keren!!!!!

    kok bisa sih??
    hehehhe

    ReplyDelete
    Replies
    1. saya orang jawa tulen mbak, tapi itu jowoannya masih kasar, bahasa sehari-hari :)
      walopun masih ada orang yg bilang saya ini urang sunda >.<

      Delete
  4. saya orang Bali, kalau ada orang Jawa lagi ngobrol (menggunakan bahasa sehari2 bukan bahasa yang halus) saya bisa ngerti, kebetulan memang antara bahasa Bali dan Jawa itu ada beberapa yang sama, tapi ada juga satu kata yang artinya beda, contohnya "gelem" dalam bahasa Bali itu artinya "sakit", kalau dalam bahasa Jawa kan artinya "mau" yang seperti ini nih yang bikin saya bingung waktu awal tinggal di jogja tahun 2002 silam

    ReplyDelete
    Replies
    1. iya mbak saya juga seperti itu antara bahasa jawa dan sunda ada kosa kata yang sama tp beda arti..
      Indonesia memang keren deh :)

      Delete
  5. Nggih mbak kulo mesti tresno karo boso dewe hihi kalo bukan kita siapa lagi? apa rela kalo suatu saat nanti bahas daerah kita punah? :D

    ReplyDelete
    Replies
    1. setujuu banget.. apa yg kita punya harus kita lestarikan..
      jangan samapi mata pelajaran bahasa daerah di sekolah dihapuskan..

      Delete
  6. Salut deh sama mb Ayu yg caem ini, selalu wuri2 kebudayaan leluhur.Sikap cinta budaya negri ini yang wajib ditiru generasi sekarang. Jadi bukan sekedar sok pamer ke"barat2an". Salam manis n sukses slalu,ya :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Heheh. sudah terbiasa pake bahasa Jawa soalnya mbak, jadi kalo sesama orang Jawa itu rasanya wajib pake bhs asal..
      Terima kasih mbak,, salam manisnya diterima :)

      Delete
  7. Saya keturunan Jawa Timur, tapi saya besar di Bandung. Teman-teman di sekeliling saya ngomong pakai bahasa Sunda. Selama bertahun-tahun saya memahami mereka berbicara dengan bahasa itu, tetapi saya tetap merasa "terasing". Setiap kali saya menemukan teman yang sama-sama keturunan Jawa, rasanya senang sekali dan dengan mereka ini saya berbicara dengan bahasa Jawa. Benar, rasanya seperti pulang ke rumah Eyang.

    Sekarang saya tinggal di Surabaya karena saya bersekolah di sini. Anehnya, saya nggak nge-blend dengan masyarakat lokal karena style saya ke-Bandung-Bandung-an, malah hampir mirip Jakarta (bukan gaya Sunda lho ya). Saya nggak merasa logat saya yang mirip Jakarta itu membuat saya nampak keren, biasa aja tuh. Saya rasa cuman perasaan orang tertentu aja yang mengira bahwa ngomong a la "lu-gue-lu-gue" itu keren. Yang terpenting, adalah kita merasa nyaman dengan bawaan kita atau tidak.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Iya bener mbak, nyaman dengan diri kita itu memang sangat penting, yang penting tetep apa adanya dan gak niru gaya orang lain. ^^

      Delete

Terima kasih sudah berkunjung, silakan tinggalkan komentar Anda ^.^